Θέατρο και Φυσική

 

Θέατρο ονομάζεται η δραματική τέχνη που, ακολουθώντας ορισμένες συμβάσεις, αναπαριστάνει μπροστά σε κοινό μια σειρά γεγονότων με τη χρησιμοποίηση ανθρώπων (ηθοποιών) που μιλούν και δρουν.

(Λεξικό της κοινής νεοελληνικής)

Σύμφωνα με το λεξικό της κοινής νεοελληνικής, θέατρο είναι επίσης το κτίριο, η αίθουσα ή η κατασκευή που προορίζεται για θεατρικές παραστάσεις.

Η λέξη «Θέατρο», ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα θεῶμαι, που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ.

Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κ.ά.

Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Αθήνα και στο πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε και μεταμορφώθηκε σε διάφορα είδη. Πάντοτε όμως χαρακτηρίζεται «πολιτισμικό φαινόμενο» με  πολλαπλές διαστάσεις: καλλιτεχνικές, κοινωνικές, παιδαγωγικές, επικοινωνιακές, ψυχαγωγικές, εκπαιδευτικές, μορφωτικές, κ. ά.

Πως όμως το θέατρο μπορεί να συνδυαστεί με την επιστήμη;

Το θέατρο συνεισφέρει στις φυσικές επιστήμες  με διάφορους τρόπους, όπως:

• Με τη χρήση θεατρικών έργων  με επίκεντρο τις φυσικές επιστήμες. Τότε η επιστήμη παρουσιάζεται με κατανοητό τρόπο σε απλούς ανθρώπους, αυτοί ενημερώνονται για επιστημονικά θέματα και η επιστήμη γίνεται μέρος της ζωής τους.
• Με μια επιστημονική θεατρική παράσταση.
• Με τη χρήση του δράματος και άλλων θεατρικών πρακτικών (αυτοσχεδιασμοί, παιχνίδια ρόλων, παντομίμα) στην εκπαίδευση για τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών.

Μέσα από ένα θεατρικό έργο αναδεικνύονται οι πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις της επιστήμης με την κοινωνία και ο τρόπος με τον οποίο η επιστήμη διαμορφώνει την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας. Σήμερα, οι φυσικές επιστήμες έχουν καταστεί βασική συνιστώσα του πολιτισμού μας.

Τρόποι προσέγγισης του θεάτρου και της φυσικής είναι:

•                Φυσικοί επιστήμονες δημιουργούν μια θεατρική παράσταση

Η θεατρική παράσταση "The Blegdamsvej Faust"

Το 1922, ο Δανός φυσικός Niels Bohr ένας από τους θεμελιωτές της κβαντικής φυσικής, ίδρυσε στην Κοπεγχάγη το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής.

Τον Απρίλιο του 1932, στο ετήσιο συνέδριο του Ινστιτούτου ( που βρίσκεται στην οδό Blegdamsvej 15, Κοπεγχάγη) , συγκεντρώθηκαν όλοι σχεδόν οι διάσημοι φυσικοί της εποχής και αποφάσισαν να γράψουν και να παρουσιάσουν ένα θεατρικό έργο με αφορμή τα επιτεύγματα της Φυσικής στον 20^ο αιώνα και τα 100 χρόνια από το θάνατο του Γερμανού μυθιστοριογράφου και δραματουργού Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε.

Το έργο είχε τίτλο  «The Blegdamsvej Faust», γράφτηκε στα γερμανικά και πρόκειται για μια παρωδία του διάσημου θεατρικού έργου του Γκαίτε, «Φάουστ».  Οι χαρακτήρες του Γκαίτε αντικαταστάθηκαν από σύγχρονους φυσικούς, ενώ οι νεότεροι συνάδελφοί τους φορούσαν μάσκες για να τους παίξουν στη σκηνή.  Μεφιστοφελής έγινε ο οξύθυμος Αυστριακός Βόλφγκανγκ Πάουλι, ενώ  Φάουστ έγινε ο Πωλ Έρενφεστ, στενός φίλος του Αϊνστάιν. Ο ρόλος του Θεού  ανατέθηκε στον Niels Bohr.

Η πρώτη σελίδα του θεατρικού έργου «Blegdamsvej Faust» που ερμηνεύτηκε στο συνέδριο από τους συμμετέχοντες φυσικούς

Φωτογραφία με τους συμμετέχοντες επιστήμονες στο Συνέδριο της Κοπεγχάγης,  1932.

Πηγή φωτογραφιών: http://www.nba-old.nbi.dk/photo2007.html 

•        Ένα θεατρικό έργο γράφεται με θέμα ένα φυσικό επιστήμονα ή μια επιστημονική ανακάλυψη. 

Τέτοια θεατρικά έργα είναι:

"Η ζωή του Γαλιλαίου"  του Berthold Brecht

«Η ζωή του Γαλιλαίου», ( Γερμανικά : Leben des Galilei ) είναι ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα του Γερμανού δραματουργού Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898 – 1956) που θεωρείται πατέρας του επικού θεάτρου.

Εμβληματικό έργο,  μας αφηγείται τις τρεις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του Ιταλού φυσικομαθηματικού Γαλιλαίου (Galileo Galilei, 1564 – 1642) ο οποίος προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση ανάμεσα στους κύκλους της Παπικής Εκκλησίας με τις θεωρίες του για την κίνηση της Γης και για τη θέση της στο διάσημα. Βασικό θέμα του έργου είναι η ευθύνη του επιστήμονα για το μέλλον των ερευνών του. Ο Μπρεχτ αναλύει δυο μεγάλα ζητήματα του 20ου αιώνα: το θέμα της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής ηθικής και το θέμα τη σύγκρουσης της Αλήθειας με τις εξουσίες όταν αυτές προσπαθούν να την αποκρύψουν γιατί απειλεί την ύπαρξή τους. 

Το έργο αρχικά γράφτηκε το 1938 στη Δανία, όπου ζούσε αυτοεξόριστος ο Μπρεχτ λόγω της ανόδου του ναζισμού στην πατρίδα του. «Η ζωή του Γαλιλαίου» ξαναγράφτηκε από τον Μπρεχτ το 1946 στις ΗΠΑ σε συνεργασία με τον Αμερικανό ηθοποιό Τσάρλς Λώτον. Μια τρίτη γραφή του έργου συναντούμε το 1955 στο Βερολίνο. Στην τελευταία γραφή ο Μπρεχτ φαίνεται επηρεασμένος από την έκρηξη της ατομικής βόμβας που προηγήθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα και μέσα από το έργο του φαίνεται να προσπαθεί να προειδοποιήσει τους επιστήμονες για τα δεινά που μπορεί να προκαλέσουν οι εφευρέσεις τους.

Γραμματόσημο από την πρώην Ανατολική Γερμανία που απεικονίζει τον Μπρεχτ και μια σκηνή από τη ζωή του Γαλιλαίου

https://en.wikipedia.org/wiki/Bertolt_Brecht#/media/File:Stamps_of_Germany_(DDR)_1988,_MiNr_Block_091.jpg

Στη Ελλάδα το έργο ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το 1973, σε σκηνοθεσία του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου και πρωταγωνιστή τον Στέλιο Βόκοβιτς. 

Περισσότερα γι’ αυτή την παράσταση βρίσκουμε στο ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού θεάτρου 

Βασισμένο στην παράσταση αυτή (μαζί με φωτογραφίες), το έργο κυκλοφόρησε και σαν βιβλίο το 2000, από τις εκδόσεις Ερμής σε μετάφραση του Σπύρου Ευαγγελάτου.

Το 2015 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ακόμα μια έκδοση του έργου από την Κάπα Εκδοτική σε μετάφραση Οδυσσέα Νικάκη. Την έκδοση αυτή έχει προλογίσει ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος.

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης του 2015:

Το έργο "Η ζωή του Γαλιλαίου" του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι ένα σημαντικό βοήθημα για κάθε ανήσυχο πνεύμα, και κυρίως για τους νέους ανθρώπους που πρέπει να αντιμετωπίζουν την Τέχνη και την Επιστήμη με τον ίδιο σεβασμό...

«Η ίδια η ζωή του πολύπαθου επιστήμονα, το πάθος του για την έρευνα και για την αποκάλυψη της αλήθειας, η πεποίθησή του ότι η επιστήμη πρέπει να κατακτά τη γνώση -αυστηρά και μόνο για το καλό της ανθρωπότητας-, οι ανθρώπινες αδυναμίες του και η τρομερή αυτοκριτική του, μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος οδηγός, μια πυξίδα, στον φουρτουνιασμένο ωκεανό που ταξιδεύει ο σύγχρονος άνθρωπος».              

(Κώστας Καζάκος, από τον Πρόλογο).

https://www.kapaekdotiki.gr/product/mpertolt-brecht-i-zoi-tou-galileou/

"Κοπεγχάγη" του Michael Frayn

Αβεβαιότητα και Συμπληρωματικότητα – Ένα μακρύ ταξίδι από τη Φυσική ως τον Άνθρωπο.

Θεατρικό δράμα του Βρετανού συγγραφέα Μάικλ Φρέιν. Έκανε πρεμιέρα το Μάιο του 1998 στο Βασιλικό Εθνικό θέατρο του Λονδίνου. Από τότε, έγιναν πολλές παραγωγές και αναβιώσεις του έργου σε πολλές πόλεις σ’ όλο τον κόσμο, κέρδισε πολλά βραβεία και έχει γυριστεί και σε τηλεταινία για το BBC (2002).

Το έργο αγγίζει ζητήματα που σχετίζονται με την επιστήμη, την κοινωνία και την πολιτική. Είναι βασισμένο σε μια συνάντηση – γεγονός, ανάμεσα στους δύο νομπελίστες φυσικούς, τον Γερμανό Βέρνερ Χάιζενμπεργκ και τον Δανό Νηλς Μπορ  —από τους θεμελιωτές της κβαντικής θεωρίας— μαζί με την γυναίκα και γραμματέα του Μπορ, Μαργκρέτε. Η συνάντηση έγινε το Σεπτέμβρη του 1941, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα ζει τη φρίκη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Χάιζεμπεργκ, ως επικεφαλής του Ατομικού προγράμματος της Ναζιστικής Γερμανίας φτάνει ξαφνικά στην κατεχόμενη Δανία και επισκέπτεται τον δάσκαλο και φίλο του Νιλς Μπορ, που ζει στο σπίτι του στην Κοπεγχάγη. Το ακριβές περιεχόμενο της συνάντησης αυτής δεν έγινε ποτέ γνωστό και οι απόψεις τόσο των ίδιων όσο και των διαφόρων ιστορικών της επιστήμης αποκλίνουν σημαντικά.

Στο θεατρικό έργο, ο Φρέιν δημιούργησε μια φανταστική συζήτηση μετά τον θάνατο των πρωταγωνιστών. Εκεί προσπαθούν να διευκρινίσουν τι ειπώθηκε μεταξύ τους και γιατί, κατά τη διάρκεια της πραγματικής συνάντησής τους το Σεπτέμβρη του 1941. Μέσα από αυτή τη συζήτηση περνούν γεγονότα από την ιστορία και τη εξέλιξη της φυσικής μια και τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα διατυπώθηκε και θεμελιώθηκε η ατομική φυσική, η κβαντική θεωρία, η πυρηνική φυσική και τα πρόσωπα του έργου ήταν από τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης φυσικής.

Η διεθνής κριτική δέχτηκε το έργο του Φρέιν, με τα πλέον κολακευτικά λόγια: «Αποτελεί απίστευτο τεχνικό επίτευγμα να μετατρέψεις ένα έργο που έχει σχέση με ηλεκτρόνια, νετρόνια και φωτόνια, με την κβαντομηχανική και τη διάσπαση του ατόμου σε συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ που αφορά τον θεατή πλήρως. Αυτό ακριβώς κατορθώνει ο Μάικλ Φρέιν στην εκπληκτική του «Κοπεγχάγη». Και μη σας τρομάζει η πυρηνική φυσική, είναι τόσο δυνατά τα ρεύματα των συναισθημάτων που διαπερνούν το έργο -το οποίο στην ουσία του έχει να κάνει με την πολιτική και με τις πιο ιδιωτικές προσωπικές σχέσεις».

Από την πρώτη φορά που το έργο παρουσιάστηκε στο Λονδίνο, αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων στην κοινότητα των ιστορικών της επιστήμης. Γράφτηκαν άρθρα, οργανώθηκαν συμπόσια και συνέδρια, δημιουργήθηκαν έντονες αντιπαραθέσεις. Μια ιστορική μελέτη πάντα περιέχει και την πολυπλοκότητα και την αβεβαιότητα. Τα ερωτήματα όμως εξακολουθούν να παραμένουν ανοιχτά: Γιατί ο Χάιζενμπεργκ πήγε στη Κοπεγχάγη; Τι σχέση είχε αυτή η συνάντηση με την εμπλοκή του στο Γερμανικό πυρηνικό πρόγραμμα; Τι ειπώθηκε;

Λίγα λόγια για τους πρωταγωνιστές / φυσικούς:

Ο Νιλς Μπορ / Niels Henrik David Bohr,( 7 Οκτωβρίου 1885 – 18 Νοεμβρίου 1962) ήταν Δανός φυσικός. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και είχε θεμελιώδη συνεισφορά στην κατανόηση της ατομικής δομής και της κβαντικής μηχανικής. Θεωρείται ο μεγαλύτερος μετά τον Άλμπερτ Αϊνστάιν θεωρητικός φυσικός του 20ού αιώνα. Εργάστηκε για την κατασκευή της ατομικής βόμβας και ήταν υπέρμαχος της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Δημιουργός της πρώτης κβαντικής θεωρίας του ατόμου και από τους θεμελιωτές της κβαντικής φυσικής, ο Μπορ είχε καθοριστική συνεισφορά στην εξέλιξή της για περισσότερο από 50 χρόνια. Το έργο του τεράστιο σε σπουδαιότητα, τιμήθηκε με πολλές διεθνείς διακρίσεις και το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1922.

Είναι ο εισηγητής της «Αρχής της Συμπληρωματικότητας», σύμφωνα με την οποία:  Κάθε φαινόμενο του μικρόκοσμου μπορεί να εξεταστεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, είτε υποθέτοντας ότι αλληλοεπιδρούν σωματίδια είτε υποθέτοντας ότι αλληλοεπιδρούν κύματα.

Ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ / Werner Heisenberg, (5 Δεκεμβρίου 1901 –1 Φεβρουαρίου 1976), ήταν Γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και από το 1924 έως το 1927 εργάστηκε μαζί με τον Niels Bohr στο Iνστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής της Κοπεγχάγης. Το 1927, χρονιά που διατυπώνεται η αρχή της συμπληρωματικότητας, ο Χάιζενμπεργκ εισηγείται την αρχή της απροσδιοριστίας. Από το 1939 τοποθετήθηκε από τους Ναζί επικεφαλής του Γερμανικού προγράμματος πυρηνικής ενέργειας. Όμως οι ιστορικές πηγές αδυνατούν να καταδείξουν το βαθμό στον οποίο ο Γερμανός Φυσικός ενεργούσε ενισχυτικά ή παρελκυστικά σε σχέση με τις επιδιώξεις του εν λόγω προγράμματος. Μετά το πόλεμο, οι σύμμαχοι ανέθεσαν ουσιαστικά στον Χάιζενμπεργκ την πολιτισμική και επιστημονική ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Γερμανίας.

Σύμφωνα με την «Αρχή της Απροσδιοριστίας ή Αβεβαιότητας»: Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε ταυτόχρονα και με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου.

Ο Heisenberg (αριστερά) με τον Bohr στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης το 1934

Περισσότερα για τα δυο αυτά θεατρικά έργα μπορείτε να βρείτε: εδώ

"Οι Φυσικοί" / Die Physiker του Friedrich Dürrenmatt

Σατυρικό δράμα που γράφτηκε το 1962 από τον Ελβετό συγγραφέα Φρήντριχ Ντύρενματ (1921-1990).

Το έργο εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η επιστήμη τόσο για την ανθρωπότητα, όσο και για τους επιστήμονες. Οι τρεις φυσικοί που εμφανίζονται στο έργο εκπροσωπούν τις τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις της φιλοσοφίας της επιστήμης. Ο ένας από τους Φυσικούς (ο Νεύτων), θεωρεί ότι δεν υπάρχουν όρια στην ελευθερία της επιστήμης, είναι ανεξάρτητη δύναμη και ότι δουλειά του επιστήμονα είναι η ανακάλυψη. Ο δεύτερος, (ο Αϊνστάιν), πιστεύει ότι η επιστήμη είναι μέρος της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας και οι φυσικοί πρέπει να έχουν λόγο στις αποφάσεις για τον τρόπο χρήσης των ανακαλύψεών τους. Ο τρίτος, (ο Μέμπιους), θεωρεί ότι  η επιστήμη είναι προσωπικό αγαθό και ότι ο επιστήμονας είναι ελεύθερος, μόνο όταν ο ίδιος μπορεί να αποφασίσει για την τύχη του έργου του και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσφέρει στους ισχυρούς τη δυνατότητα να βλάψουν την ανθρωπότητα διαμέσου των δικών του επιτευγμάτων.

Ο ίδιος ο Ντύρενματ λέει: « Ένα τέτοιο έργο δεν θα έχει για αντικείμενο την ίδια τη φυσική, θα έχει την επίδρασή της».

Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά στη Ζυρίχη το 1962 και την ίδια χρονιά το θεατρικό κείμενο εκδόθηκε σε βιβλίο.

Το  2017, το  κείμενο «Οι Φυσικοί» μας το σύστησαν στα Ελληνικά οι εκδόσεις Ροές .

                                               https://www.printa-roes.gr/index.php/2017-11-16-22-10-55/526-duerrenmatt-fysikoi

Το  έργο παίχτηκε και στη Ελλάδα, στο Εθνικό θέατρο, το Μάρτιο του 1963, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. 

Περισσότερα γι’ αυτή την παράσταση βρίσκουμε στο ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού θεάτρου.

"Τέσλα"

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση βασισμένη στη ζωή και στο έργο του Nikola Tesla (1856 – 1943), του Σερβοκροάτη επιστήμονα, εφευρέτη και οραματιστή.

Η παράσταση ανέβηκε το Φεβρουάριο του 2019 στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων. Παρουσιάστηκε στον επιβλητικό και ιδιαίτερο χώρο των Παλαιών Φούρνων σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Γιγιντή και σε συγγραφή – δραματουργική σύνθεση του ίδιου και της Αγγελικής Πούλου, με επιμέλεια κειμένου από το Γιώργο Στάμκο, συγγραφέα της βιογραφίας του Τέσλα.

Στην παράσταση συνυπάρχουν το σκηνικό που παραπέμπει σε επαγωγικό κινητήρα και η θεατρική απόδοση μαζί με την πρωτότυπη τεχνική του projection mapping και την live performance ηλεκτρονικής μουσικής.

Ο Νίκολα Τέσλα ήταν ένας πολύ σπουδαίος και πρωτοπόρος επιστήμονας που με τις εφευρέσεις του, όπως το εναλλασσόμενο ρεύμα, ο επαγωγικός κινητήρας, το πηνίο Τέσλα, το ραδιόφωνο, η τηλεκίνηση, το ραντάρ, η ασύρματη μεταφορά ενέργειας κ. ά. ,άλλαξε τον κόσμο. Χαρακτηρίστηκε ως «ο Προμηθέας του ηλεκτρισμού».

•            Επιστημονική θεατρική παράσταση

"Ατομικοί διάλογοι: Από το σταφιδόψωμο.. στα κουάρκ"

Μία πρωτότυπη επιστημονική θεατρική παράσταση που παρουσιάζει με απλό και ευχάριστο τρόπο μια σειρά ιστορικών στιγμών από την αναβίωση και την εδραίωση της ατομικής θεωρίας στις αρχές του 20oυ αιώνα.

Τι σχέση έχει ένα ηλεκτρόνιο με μία σταφίδα;

Ποιο ήταν το πείραμα που άλλαξε όλα τα δεδομένα μας φυσικής σχετικά με τη δομή του ατόμου;

Τι κρυβόταν πίσω από μας ανακαλύψεις του ζεύγους Κιουρί;

Τι είναι τα κβαντικά άλματα του Niels  Βοhr;

Και τι εννοούμε όταν λέμε ότι στο φως συνυπάρχει το σωματίδιο με το κύμα;

Μία συναρπαστική ιστορία που αναδεικνύει τις εκπληκτικές προσπάθειες μιας ολόκληρης γενιάς επιστημόνων να ανακαλύψουν τι κρύβεται μέσα στο άτομο και να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο μας.

Το επιστημονικό δρώμενο παρουσιάστηκε το 2013 στην Αθήνα από την ομάδα του Famelab. Η ομάδα αποτελείται από επιστήμονες των θετικών επιστημών οι οποίοι έχουν λάβει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό «FameLab» που διοργανώνει από το 2007 το British Council, σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με σκοπό την ανάδειξη νέων ταλέντων στην επικοινωνία της Επιστήμης.

Συντελεστές της παράστασης

Σενάριο και αφηγήτρια : Άννα Χριστοδούλου (φυσικός)

Σκηνοθεσία: Κώστας Βρεττός

Μουσική (πρωτότυπη ειδικά γραμμένη για το έργο): Αλέξανδρος Λουκάς

•         Οι φυσικές επιστήμες προσεγγίζονται μέσα από θεατρικές πρακτικές. Έτσι οι ιδέες της Φυσικής γίνονται πιο προσιτές, κατανοητές και οικείες.

Ι.     Ο φυσικός και δάσκαλος Ανδρέας Ι. Κασσέτας (1944 – 2015)  με το γενικό τίτλο « Το θέατρο κοιτάει στα μάτια τη Φυσική», έγραψε θεατρικά κείμενα που αποσκοπούν στη συνάντηση και κατανόηση των εννοιών και των ιδεών της φυσικής μέσα από το θέατρο.

Αυτά είναι (στον σύνδεσμο που ακολουθεί παρατίθεται ολόκληρο το θεατρικό κείμενο):

ü  Το αγγλικό εκείνο μήλο

http://users.sch.gr/kassetas/Theater11.htm

ü  Ε! όχι και κωλολάστιχο ή Οι εξομολογήσεις ενός λάστιχου

http://users.sch.gr/kassetas/theater2.htm

ü  Αυτός κι αν ήταν έρωτας Μαγνητισμέ …. «κεραυνοβόλος»

http://users.sch.gr/kassetas/theater3.htm

ü  Για ένα πράγμα είμαι σίγουρη

http://users.sch.gr/kassetas/theater4.htm

ü  Η Ποίηση στο εδώλιο μαζί και η Σελήνη

http://users.sch.gr/kassetas/theater5.htm

ΙΙ. Η Εκπαιδευτική δράση «Μαθαίνοντας επιστήμη μέσα από το θέατρο», αξιοποιεί τη μέθοδο της διερευνητικής μάθησης στις θετικές επιστήμες, στη δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης με επιστημονικό θέμα. 

Μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων  δραματοποιούν επιστημονικές έννοιες των φυσικών επιστημών και οι μαθητές μαθαίνουν επιστήμη μέσα από το θέατρο.

Περισσότερα στη ιστοσελίδα της δράσης: http://lstt2.weebly.com/