Sarah Frances Whiting

Πρωτοπόρος της επιστημονικής εκπαίδευσης για γυναίκες.

Φωτογραφία της Sarah Whiting από το 1879

Η Sarah Frances Whiting (1847 – 1927) ήταν Αμερικανίδα καθηγήτρια, φυσικός και αστρονόμος.

Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1846 στο Wyoming της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας της έχοντας εξαιρετική μόρφωση, δίδασκε φυσική φιλοσοφία και μαθηματικά και έτσι το ενδιαφέρον της Whiting για την επιστήμη ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Της άρεσε να βοηθά τον πατέρα της να οργανώνει επιστημονικά πειράματα για τα μαθήματά του και από εκείνον διδάχτηκε πειραματικές επιστήμες, μαθηματικά, ελληνικά και λατινικά.

Το 1865, σε ηλικία 18 ετών αποφοίτησε από το κολέγιο  Ingham στο Le Roy της Νέας Υόρκης, το πρώτο γυναικείο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Μετά δίδαξε για ένα διάστημα στο Ingham  και σε γυμνάσιο θηλέων στο Μπρούκλιν.  Παράλληλα παρακολουθούσε επιστημονικές διαλέξεις με όλες τις εξελίξεις στις φυσικές θεωρίες καθώς και εκθέσεις εργαστηριακού εξοπλισμού. Σύντομα έγινε γνωστή ως μια ενθουσιώδης και αποτελεσματική δασκάλα με μεγάλη εφευρετικότητα στον αυτοσχεδιασμό των πειραματικών συσκευών για τις διαλέξεις της ενώ μοιραζότανε με τους μαθητές της τον ενθουσιασμό της για τις νέες ανακαλύψεις.

Το 1876,  προσλήφθηκε ως καθηγήτρια φυσικής σε ένα νέο πανεπιστήμιο για γυναίκες, το Wellesley College στη Μασαχουσέτη. Τα πρώτα της χρόνια στο Wellesley συμμετείχε επίσης σε μαθήματα εργαστηρίου φυσικής στο MIT με εκπαιδευτή τον καθηγητή Edward Pickering. Το 1878 με τις γνώσεις που είχε αποκτήσει κατόρθωσε να ιδρύσει και να εξοπλίσει το πειραματικό εργαστήριο φυσικής στο Wellesley, το δεύτερο του είδους του στη χώρα μετά το ΜΙΤ και το πρώτο για γυναίκες.

Το 1879, ο Pickering κάλεσε τη Whiting να επισκεφθεί το Αστρονομικό Παρατηρητήριο του Κολλεγίου του Χάρβαρντ και να μελετήσει μερικές από τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνταν για αστρονομικές έρευνες εκείνη την εποχή, όπως η φασματοσκοπία. Ένα χρόνο μετά, άρχισε να διδάσκει ένα μάθημα πρακτικής αστρονομίας στο Wellesley με τίτλο «Εφαρμοσμένη Φυσική». Αξιοσημείωτο είναι ότι δίδασκε αστρονομία χρησιμοποιώντας μόνο με μια ουράνια σφαίρα και ένα φορητό τηλεσκόπιο 4 ιντσών. Μεταξύ 1896 και 1900, η Γουάιτινγκ βοήθησε την έφορο του κολεγίου Wellesley  τη Sarah Elizabeth Whitin να ιδρύσει  στο κολέγιο ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, το «Αστεροσκοπείο Whitin» και στο οποίο έγινε η πρώτη διευθύντρια του.

Το Αστεροσκοπείο Whitin στο Wellesley  το 1935.

Ένα δωμάτιο στο εργαστήριο φυσικής του Wellesley, περίπου το 1893. Τα όργανα περιλαμβάνουν διάφορες ηλεκτροστατικές γεννήτριες ή μηχανές Wimshurst, βάζα Leyden, επαγωγικά πηνία και ένα γαλβανόμετρο.

Το Φεβρουάριο του 1896, λίγο μετά την ανακάλυψη των ακτίνων Χ από τον Γερμανό καθηγητή Röntgen, οι γυναίκες φοιτήτριες στο εργαστήριο φυσικής του κολεγίου Wellesley  μαζί με την καθηγήτριά τους Sarah Whiting ήταν οι πρώτες στις ΗΠΑ που πραγματοποίησαν με επιτυχία ένα πείραμα ακτίνων Χ. Για το πείραμα αυτό μια από τις φοιτήτριες, η μετέπειτα διάσημη αστρονόμος Annie Jump Cannon, στη νεκρολογία της για την καθηγήτρια της που δημοσιεύτηκε στις 4 Νοεμβρίου 1927 στο «Whiting in Science» γράφει: «Μια ιδιαίτερα συναρπαστική στιγμή ήρθε όταν οι πρωινές εφημερίδες της Βοστώνης ανέφεραν την ανακάλυψη των ακτίνων Χ το 1895. Οι προχωρημένοι φοιτητές της φυσικής εκείνης της εποχής θα θυμούνται πάντα τον ζήλο με τον οποίο η δεσποινίς Γουάιτινγκ έστησε αμέσως έναν παλιό σωλήνα Crookes και την απόλαυση όταν πήρε μερικές από τις πρώτες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε αυτή τη χώρα με νομίσματα μέσα σε ένα πορτοφόλι και κόκαλα στη σάρκα».

Ενδιαφέρον είναι ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2020 στο περιοδικό «Physics Today» (εκδίδεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής), με τίτλο « Sarah Frances Whiting and the "Photography of the Invisible"» /  Η Σάρα Φράνσις Γουάιτινγκ και η "φωτογραφία του αόρατου".

Συγγραφείς του άρθρου, δυο καθηγητές του Wellesley, ο John S. Cameron  ομότιμος καθηγητής βιολογικών επιστημών και η Jacqueline Marie Musacchio  καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης. Οι δυο τους ερευνώντας την ιστορία της γυναικείας επιστημονικής εκπαίδευσης στο Wellesley, ανακάλυψαν αρχειακό υλικό του έργου της Sarah Frances Whiting. Τα κουτιά περιείχαν κυανότυπους που τυπώθηκαν μετά την έκθεση  αντικειμένων στις ακτίνες Χ. Στο πίσω μέρος των φωτογραφιών υπήρχαν χειρογράφα σχόλια.

Μια ακτινογραφία που λήφθηκε από τη Sarah Frances Whiting το 1896, που δείχνει γυαλιά οράσεως σε δερμάτινη θήκη και ένα μαξιλαράκι γεμάτο με καρφίτσες.

Η συνάδελφος της Sarah Frances Whiting, η Mabel Chase, τοποθετεί το χέρι της σε μια γυάλινη φωτογραφική πλάκα, κάτω από ένα σωλήνα Crookes, για να τραβήξει μια ακτινογραφία των οστών του χεριού της στο εργαστήριο φυσικής του Wellesley,  το 1896.

Η Sarah Frances Whiting με τις φοιτήτριές της στο εργαστήριο φυσικής του Wellesley τη σχολική χρονιά 1895- 96.

Το 1905, το κολέγιο Tufts απένειμε στην Whiting τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.

Η Whiting αποσύρθηκε από τη θέση της ως καθηγήτρια φυσικής στο Wellesley το 1912, αλλά παρέμεινε ως Διευθύντρια του Αστεροσκοπείου Whitin μέχρι το 1916. Κατείχε τον τίτλο της Ομότιμης Καθηγήτριας μέχρι το θάνατό της στις 12 Σεπτεμβρίου 1927, στο Wilbraham της Μασαχουσέτης .

Η  Sarah Frances Whiting , έγραψε ένα εγχειρίδιο αστρονομίας με τίτλο «Daytime and Evening Exercises in Astronomy for Schools and Colleges»  το 1912 και πολλά άρθρα για την παιδαγωγική των φυσικών επιστημών, όλα μέρος των προσπαθειών της να εκπαιδεύσει την επόμενη γενιά γυναικών επιστημόνων. Ενημερωνόταν επίσης για τις νέες εξελίξεις για να τις συστήσει στις φοιτήτριές της. Γνώρισε τον Thomas Edison και έκανε μια επίδειξη των λαμπτήρων πυρακτώσεως του στην κοινότητα  του κολεγίου Wellesley για να πείσει τους διαχειριστές να επενδύσουν στη νέα του τεχνολογία. Παρακολούθησε μαθήματα στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και του Εδιμβούργου και αλληλοεπιδρούσε με ένα ευρύ φάσμα επιστημόνων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τόσο αυτοπροσώπως όσο και μέσω αλληλογραφίας.

 Πηγές εικόνων:

https://en.wikipedia.org/wiki/Sarah_Frances_Whiting

https://physicstoday.scitation.org/doi/10.1063/PT.3.4545

Maria Mitchell

Η πρώτη επαγγελματίας γυναίκα αστρονόμος της Αμερικής.

Πορτρέτο της Maria Mitchell φιλοτεχνημένο από την Γερμανικής καταγωγής ζωγράφο Herminia Borchard Dassel, (1851). Το πορτρέτο σήμερα ανήκει στην ένωση «Maria Mitchell Association» που ιδρύθηκε το 1902 από μαθητές της και μέλη της οικογένειάς της και βρίσκεται στο νησί Nantucket της Μασαχουσέτης.

Η Maria Mitchell (1818 – 1889) ήταν Αμερικανίδα αστρονόμος , βιβλιοθηκάριος , φυσιοδίφης και εκπαιδευτικός .

Γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1818 στο νησί Nantucket της Μασαχουσέτης σε πολύτεκνη οικογένεια κουάκερων. Η μητέρα της εργαζόταν στη βιβλιοθήκη και ο πατέρας της ήταν δάσκαλος και ερασιτέχνης αστρονόμος που εκτιμούσαν την εκπαίδευση και προσπάθησαν να της δώσουν τις ίδιες ευκαιρίες με τα αγόρια αδέρφια της. Παρακολούθησε τα μαθήματα στο δημόσιο σχολείο που δίδασκε ο πατέρας της και από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ταλέντο για την αστρονομία και τα προχωρημένα μαθηματικά. Ο πατέρας της τη δίδαξε να χειρίζεται μια σειρά από αστρονομικά όργανα, χρονόμετρα, εξάντες, απλά διαθλαστικά τηλεσκόπια και τηλεσκόπια Dolland . Η Μίτσελ συχνά βοηθούσε τον πατέρα της στη δουλειά του με γεωγραφικούς υπολογισμούς  και στις παρατηρήσεις του στον νυχτερινό ουρανό. 

Ως νεαρή γυναίκα εργάστηκε ως δασκάλα στο δικό της σχολείο στο οποίο επετράπη η πρόσβαση σε έγχρωμους μαθητές, γεγονός ασυνήθιστο για  την εποχή. Το 1836 της προσφέρθηκε μία θέση βιβλιοθηκονόμου στο «Nantucket Atheneum», όπου εργάσθηκε επί 20 χρόνια. 

Παράλληλα με την εργασία της ασχολείται με τις αστρονομικές παρατηρήσεις της. Με κάθε ευκαιρία πήγαινε στην ταράτσα του σπιτιού της και «σάρωνε τους ουρανούς» χρησιμοποιώντας  το διαθλαστικό τηλεσκόπιο Dolland 3 ιντσών της οικογένειας. Τη νύχτα της 1ης Οκτωβρίου 1847 ανακάλυψε έναν κομήτη που δεν είχε καταγραφεί πριν, με το όνομα 1847 VI (σύγχρονη ονομασία C/1847 T1 ) που αργότερα έγινε γνωστός ως « Κομήτης της Μις Μίτσελ» / Miss Mitchell's Comet. Η ανακάλυψη αυτή την έκανε διάσημη. Ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε για την ανακάλυψή της με χρυσό μετάλλιο από το βασιλιά της Δανίας Κρίστιαν Η’ και έγινε η πρώτη γυναίκα που πήρε αυτό το βραβείο στην Αστρονομία. 

Την επόμενη δεκαετία εκατοντάδες άρθρα γράφτηκαν στις εφημερίδες γι’ αυτή. Το 1848, ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη ως μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών ενώ το 1950 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης καθώς και φίλη με πολλά από τα μέλη της, όπως ο φυσικός Joseph Henry, διευθυντής του Ινστιτούτου Smithsonian.

Το 1857 ταξίδεψε στην Ευρώπη και επισκέφθηκε τα αστεροσκοπεία του Sir John Herschel, της Caroline Herschel και της Mary Somerville.

Προσωπογραφία της Maria Mitchell από το βιβλίο της Αμερικανίδας Frances Elizabeth Willard « A woman of the century» / Η γυναίκα του αιώνα με βιογραφίες και πορτρέτα 1470 κορυφαίων Αμερικανίδων γυναικών του 19ου αιώνα που εκδόθηκε το 1893 στη Ν. Υόρκη.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της η Μίτσελ έκανε πολλές αστρονομικές παρατηρήσεις όπως  παρατηρήσεις ηλιακών κηλίδων, κομητών, νεφελωμάτων, αστεριών, εκλείψεων ηλίου καθώς και των φεγγαριών του Κρόνου και του Δία.

Το  1865  αν και δεν είχε τριτοβάθμια εκπαίδευση, διορίστηκε καθηγήτρια Αστρονομίας και διευθύντρια του Παρατηρητηρίου (Vassar College Observatory) στο  κολλέγιο θηλέων Vassar. Ο ίδιος ο  ιδρυτής του έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πρόσληψη της Μίτσελ στη σχολή του και για την προετοιμασία του  του Αστεροσκοπείου, το πρώτο κτίριο που κατασκευάστηκε το 1865. Εκεί έμεινε μαζί με τον πατέρα της ενώ το παρατηρητήριο του κτιρίου ήταν εξοπλισμένο με το δεύτερο σε μέγεθος τηλεσκόπιο της Αμερικής που είχε κατασκευάσει ο φημισμένος κατασκευαστής Henry Fitz και είχε διάμετρο δώδεκα και τρία όγδοα ίντσες.

Μαζί με τις μαθήτριές της η Μίτσελ έκαναν πρωτότυπη έρευνα μελετώντας τους ουρανούς από τον τρούλο στην κορυφή του παρατηρητήριου. Δημοσίευσε επίσης πολλά άρθρα σχετικά με τις εκλείψεις ηλίου ή τις επιφανειακές αλλαγές που παρατηρούνται στους πλανήτες του Κρόνου ή του Δία.

Η Maria Mitchell καθισμένη και η μαθήτριά της Mary Watson Whitney ( έγινε διευθύντρια στο κολλέγιο μετά την συνταξιοδότηση της Mitchell το 1888) στον τρούλο του Παρατηρητηρίου στο Vassar.

Η Μίτσελ ήταν πολύ δημοφιλής στις φοιτήτριές της. Χρησιμοποίησε τον τρούλο του παρατηρητηρίου της όχι μόνο για τη μελέτη της επιστήμης, αλλά και ως χώρο συγκέντρωσης για τη συζήτηση της πολιτικής και των γυναικείων θεμάτων. Σε όλη τη ζωή της προώθησε την καταπολέμηση της δουλείας, το έργο άλλων γυναικών στην αστρονομία, την πρόσβαση των γυναικών στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, την ισότητα στις αμοιβές.

Καρτ ποστάλ που απεικονίζει τη Maria Mitchell στο παρατηρητήριο του κολεγίου τον Ιούνιο του 1878.

Πέθανε στις 28 Ιουνίου 1889. Το Παρατηρητήριο «Maria Mitchell» στο Nantucket πήρε το όνομά της, όπως και ο κρατήρας Mitchell στο φεγγάρι.

Πηγές εικόνων:

https://en.wikipedia.org/wiki/Maria_Mitchell

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Herminia_B._Dassel_portrait_of_Maria_Mitchell,_ca._1851.jpg

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:MARIA_MITCHELL_A_woman_of_the_century_(page_519_crop).jpg

https://www.vassar.edu/vcencyclopedia/faculty/original-faculty/maria-mitchell1.html

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mitchell_Maria_telescope.jpg

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Maria_Mitchell_in_the_Vassar_College_Observatory,_Vassar_College,_June_1878.jpg 

Mary Somerville

H αγγλική λέξη scientist (επιστήμονας) επινοήθηκε για να περιγράψει εκείνη και το έργο της 

Πορτρέτο της Mary Somerville από τον Άγγλο ζωγράφο Thomas Phillips, (1834)

Η Mary Somerville (1780 – 1872) ήταν Σκωτσέζα μαθηματικός, αστρονόμος, γεωγράφος, επιστήμονας και ταλαντούχα συγγραφέας της επιστήμης.

Το έργο της βοήθησε να καθιερωθεί η επιστήμη ως ξεχωριστός τομέας σπουδών στην Αγγλία και μέχρι το θάνατό της ήταν γνωστή σε όλη την Ευρώπη για το επιστημονικό της ταλέντο και την ευγενική προσωπικότητά της.

Γεννήθηκε ως Mary Fairfax στις 26 Δεκεμβρίου 1780 σε μια μικρή πόλη της Σκωτίας, το Jedburgh, από αριστοκρατική αλλά σχετικά φτωχή οικογένεια. Όπως και πολλές γυναίκες της εποχής της δεν είχε τις ίδιες εκπαιδευτικές ευκαιρίες με τα αδέρφια της. Σε ηλικία 10 ετών στάλθηκε για ένα χρόνο σε οικοτροφείο όπου έμαθε ανάγνωση, γραφή, απλή αριθμητική, γαλλική και αγγλική γραμματική. Συνέχισε τις σπουδές της μόνη της με την ανάγνωση βιβλίων στη βιβλιοθήκη του πατέρα της και  ως αυτοδίδακτη μελετώντας λατινικά, άλγεβρα, τα στοιχεία Γεωμετρίας του Ευκλείδη και Αστρονομία. Το  1804 παντρεύτηκε τον μακρινό της ξάδελφο Samuel Greig ο οποίος ήταν καπετάνιος στο ρωσικό ναυτικό και Ρώσος πρόξενος στο Λονδίνο και μετακόμισε στο Λονδίνο όπου έζησε για τρία χρόνια, αποκτώντας δυο παιδιά και προσπαθώντας να μελετά χωρίς ιδιαίτερη ενθάρρυνση από το άντρα της. Το 1807, χήρα και αρκετά ευκατάστατη επέστρεψε στη Σκωτία. Έχει πλέον τη δυνατότητα να φτιάξει σπίτι της μια μεγάλη επιστημονική βιβλιοθήκη και συνεχίζει την αυτομόρφωσή της στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Μελετά τα συγγράμματα του Γάλλου μαθηματικού Πιέρ Σιμόν Λαπλάς, τη Φυσική Φιλοσοφία με Μαθηματικές Αρχές του Ισαάκ Νεύτωνα, αστρονομία, χημεία, γεωγραφία, τη χρήση των  μικροσκοπίων, ηλεκτρισμό και μαγνητισμό.  

Το 1812 παντρεύτηκε έναν άλλο ξάδερφο, τον γιατρό William Somerville που ήταν επικεφαλής του ιατρικού τμήματος του στρατού στο Λονδίνο και ο οποίος υποστήριξε θερμά τη μελέτη, τη συγγραφή και την επαφή της γυναίκας του  με τις φυσικές επιστήμες.

Από το δεύτερο γάμο αποκτά τέσσερα παιδιά αλλά και το επίθετο με το οποίο έγινε ευρέως γνωστή. Μετακομίζουν στο Λονδίνο και εκεί αποκτά γνωριμίες και διασυνδέσεις με τους κορυφαίους επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες της εποχής. Επιπλέον οι Somerville ταξίδεψαν σε όλη την Ευρώπη και στις ευρωπαϊκές περιοδείες τους επισκέφτηκαν πολλούς διάσημους διανοούμενους.

Το 1826, η Mary Somerville παρουσίασε στην Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Αγγλίας μία έρευνα με τίτλο «Οι Μαγνητικές Ιδιότητες της Ιώδους Ακτινοβολίας του Ηλιακού Φάσματος» μετά από πειράματα που έκανε για να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ φωτός και μαγνητισμού.

Ο Sir David Brewster, εφευρέτης του καλειδοσκόπιου, έγραψε το 1829  ότι η Mary Somerville ήταν: «... σίγουρα η πιο ασυνήθιστη γυναίκα στην Ευρώπη - μια μαθηματικός της πρώτης τάξης με όλη την ευγένεια μιας γυναίκας ... Είναι επίσης μια σπουδαία φυσική φιλόσοφος και ορυκτολόγος».

Το 1827 ο Λόρδος Henry Brougham, επικεφαλής της Εταιρείας για τη Διάχυση της Χρήσιμης Γνώσης ζήτησε από τη Somerville να μεταφράσει το πέντε τόμων έργο  του Pierre-Simon Laplace «Mécanique Céleste» / Ουράνια Μηχανική. Αν και ήταν επιφυλακτική λόγω της δυσκολίας του έργου, πέρασε τα επόμενα τέσσερα χρόνια μεταφράζοντας το βιβλίο, με τη βοήθεια και την ενθάρρυνση του συζύγου της. Το 1831 δημοσιεύτηκε η μετάφραση, με τον τίτλο «The Mechanism of the Heavens» / Ο Μηχανισμός των Ουρανών. Η Somerville δημιούργησε όχι μια απλή μετάφραση, αλλά μια διευρυμένη έκδοση, προσθέτοντας τα δικά της σχόλια και εξήγησε την πολυπλοκότητα των μαθηματικών πίσω από τη λειτουργία του Ηλιακού Συστήματος με τέτοιο τρόπο ώστε ένας απλός άνθρωπος να μπορεί να καταλάβει. Η ίδια σχολιάζοντας είπε: «Μετέφρασα το έργο του Laplace από την άλγεβρα στην κοινή γλώσσα». Με το έργο αυτό η Somerville καταξιώθηκε και έγινε διάσημη. Ο Laplace, ο αρχικός συγγραφέας, ήταν ένας από τους πολλούς που επαίνεσαν τη μετάφρασή της, υποστηρίζοντας ότι η Somerville ήταν από τους λίγους που κατάλαβαν πραγματικά το έργο του. Και όχι μόνο αυτό. Ο Μηχανισμός των Ουρανών ορίστηκε ως εγχειρίδιο για προπτυχιακούς φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μέχρι τη δεκαετία του 1880.

Το επόμενο βιβλίο της με τίτλο «On the Connexion of the Physical Sciences» / Σχετικά με τη σύνδεση των Φυσικών Επιστημών  δημοσιεύτηκε το 1833. Θεωρείται ένα από τα πρώτα δημοφιλή επιστημονικά βιβλία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 19ου αιώνα, με πολλές εκδόσεις που μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Περιγράφει την αστρονομία, τη φυσική, τη χημεία, τη γεωγραφία, τη μετεωρολογία και τον ηλεκτρομαγνητισμό όπως ήταν επιστημονικά κατανοητά εκείνη την εποχή και περιέχει λίγα διαγράμματα και πολύ λίγα μαθηματικά.  

Το 1834 έγινε το πρώτο άτομο που περιγράφεται στα έντυπα ως «επιστήμονας».

Η επιτυχία αυτών των δημοσιεύσεων ώθησε τη Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία να την εκλέξει το 1835 μαζί με την Caroline Herschel ως επίτιμο μέλος. Η Somerville έλαβε επίσης πολιτική σύνταξη για τα επιτεύγματά της, αρχικά 200 λίρες και μετά 300 λίρες ετησίως.

                    Χαρακτικό  της Mary Somerville σε ώριμη ηλικία από  τον χαράκτη William Holl το νεότερο, 1858.                    Ο χαράκτης στηρίχθηκε στο πορτρέτο της από τον James Rannie Swinton (1848).

Άλλα βιβλία της ήταν: 

Το «Physical Geography» / Φυσική Γεωγραφία που εκδόθηκε το 1848. Ήταν το πρώτο κείμενο γεωγραφίας που γράφτηκε στα αγγλικά και αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές πρωτότυπο έργο της. Το βιβλίο αναθεωρήθηκε έξι φορές, με την τελευταία αναθεώρηση να έρχεται το 1877 (από μια κόρη της και τον John Murray).

Το δίτομο «On Molecular and Microscopic Science» / Περί Μοριακής και Μικροσκοπικής Επιστήμης που δημοσιεύτηκε το 1869. Σ’ αυτό περιέχονται 180 εικονογραφήσεις και χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται στη μέχρι τότε γνώση για τα άτομα και τα μόρια, στο δεύτερο μέρος καλύπτει τη φυτική ζωή και στο τρίτο μέρος εξερευνά τη ζωή των ζώων έτσι όπως ανακαλύφθηκαν με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. 

Το 1869 ήταν που βραβεύτηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας και εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας.

Η Mary Somerville πέθανε σε μεγάλη ηλικία στη Νάπολη της Ιταλίας (εκεί περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της από το 1838), στις 29 Νοεμβρίου 1872. Η εφημερίδα  Morning Post στη νεκρολογία της τη χαρακτήρισε «Βασίλισσα της Επιστήμης του 19ου αιώνα. Τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε η αυτοβιογραφία της, «Personal Recollections of Mary Somerville» / Προσωπικές αναμνήσεις της Μαίρης Σόμερβιλ , που επιμελήθηκε η κόρη της.

Πηγή εικόνων:

https://en.wikipedia.org/wiki/Mary_Somerville